قاصدک
ابرهای همه عالم
شب و روز
در دلم می گریند...


نوشتار بی شرمانه روزنامه روز در ارتباط با گنجی و شکستن اعتصاب غذای وی ومحکوم بودن او به پذیرش حکم ظلم نشان از این دارد که آزادمرد استوار این روزهای ما تا چه اندازه تنهاست.وقتی کسانی که سنگ حمایت از اکبر گنجی را به سینه می زنند چنین رفتاری را که به قول دوستی تنها به خاطر جنبه تجاری جذب مخاطب است، پیشه می کنند، باید دست مریزادی به مرتضوی و دارو دسته اش گفت.یعنی شکستن در راه آزادی این قدر بی ثمر است که با یک صلوات و دوتا لعنت بر شیطان ختم به خیر شود؟در گزارش های روز از این مسئله طوری یاد شده است که گویی گنجی با عملش آرامش فکری این آسوده خیالان را ربوده است وحالا که به گفته خودشان اعتصاب را شکسته می توانند نفس راحتی بکشند.پس از پنجاه و نه روز تن رنجور وروح بلند گنجی انتظاری جز فهم اندیشه اش از کسی ندارد.اما انتشار گزارشی بدون درج نام نویسنده اش و بیان مطالبی در رابطه با تن دادن گنجی به پایان اعتصاب غذا و یا تحت تاثیر قرار گرفتن وی پس از ترور قاضی مقدس به این معنی است که هر کسی دارد ساز خودش را می زند؛ کوک یا ناکوک فقط می زند...
بزرگ مردان ایران زمین، استقامت گنجی ر ا می ستایند و می دانند حرکت دلاورانه او دلیلی به غیر از جاودانگی ایران ندارد.